'ego ad fundum tuum contendī', Clēmēns dominō dīxit. 'ego
vīlicō epistulam tuam trādidī. postquam vīlicus epistulam lēgit,
nōs fundum et servōs īnspiciēbāmus. subitō nōs ingentēs sonōs
audīvimus. nōs tremōrēs quoque sēnsimus. tum ego montem
5  spectāvī et nūbem mīrābilem vīdī.'
    'quid vōs fēcistis?' rogāvit Iūlius.
    'nōs urbem petīvimus, quod valdē timēbāmus', respondit
Clēmēns. 'ego, postquam urbem intrāvī, clāmōrem ingentem
audīvī. multī Pompēiānī per viās currēbant. fēminae cum
10  īnfantibus per urbem festīnābant. fīliī et fīliae parentēs
quaerēbant. ego ad vīllam nostram pervēnī, ubi Metella et
Quīntus manēbant. Quīntus mē ad tē mīsit, quod nōs omnēs
perterritī erāmus.'
    Caecilius ad urbem contendit, quod sollicitus erat. Iūlius et
15  Clēmēns quoque ad urbem festīnāvērunt. maxima turba viās
complēbat, quod Pompēiānī ē vīllīs festīnābant.
    prope urbem Holcōnium cōnspexērunt. Holcōnius cum
servīs ad portum fugiēbat.
    'cūr vōs ad urbem contenditis? cūr nōn ad portum
20  fugitis?' rogāvit Holcōnius.
    'ad vīllam meam contendō', Caecilius Holcōniō respondit.
'Metellam et Quīntum quaerō. tū Metellam vīdistī? Quīntum
cōnspexistī?'
    'ēheu!' clāmāvit Holcōnius. 'ego vīllam splendidam
25  habēbam. in vīllā erant statuae pulchrae et pictūrae pretiōsae.
iste mōns vīllam meam dēlēvit; omnēs statuae sunt frāctae.'
    'sed, amīce, tū uxōrem meam vīdistī?' rogāvit Caecilius.
    'ego nihil dē Metellā scio. nihil cūrō', respondit Holcōnius.
    'furcifer!' clāmāvit Caecilius. 'tū vīllam tuam āmīsistī. ego
30  uxōrem meam āmīsī!'
    Caecilius, postquam Holcōnium vituperāvit, ad urbem
contendit.