Mānius Acīlius Glabriō salūtem dīcit Lupō amīcō.
quid agis, mī Lupe, in vīllā tuā rūsticā? quid agit Helvidius,
fīlius tuus?
    quotiēns dē tē tuāque vīllā cōgitō, tibi valdē invideō; nam in
5  urbe nusquam est ōtium, nusquam quiēs. ego quidem multīs
negōtiīs cotīdiē occupātus sum. prīmā hōrā ā clientibus meīs
salūtor; inde ad basilicam vel cūriam contendō; aliquandō
amīcōs vīsitō, vel ab eīs vīsitor; per tōtum diem officia prīvāta
vel pūblica agō. at tū intereā in rīpā flūminis vel in umbrā
10  arboris ōtiōsus fortasse iacēs, et dum ego strepitū urbis vexor, tū
carmine avium dēlectāris. sed satis querēlārum!
    Imperātor Domitiānus triumphum heri dē Germānīs ēgit.
pompa, per tōtam urbem prōgressa, ā multīs laudābātur, ā
nōnnūllīs dērīdēbātur. aliī 'spectāculum splendidissimum!'
15  clāmābant. 'Imperātor noster, pater vērus patriae, gentēs
barbarās iam superāvit; Germānī per viās urbis iam in triumphō
dūcuntur!' aliī tamen 'spectāculum rīdiculum!' susurrābant. 'illī
quī per viās dūcuntur haudquāquam Germānī sunt, sed servī, ex
prōvinciā Hispāniā arcessītī et vestīmenta Germāna gerentēs!'
20      litterae cotīdiē ā Britanniā exspectantur, ubi Agricola bellum
contrā Calēdoniōs gerit. Calēdoniī crēduntur ferōcissimī
omnium Britannōrum esse. dē Calēdoniā ipsā omnīnō incertus
sum, mī Lupe. utrum pars est Britanniae an īnsula sēiūncta?
    ad cōnsilium Imperātōris adesse saepe iubeor. invītus pāreō;
25  quotiēns enim sententiam meam ā Domitiānō rogor, difficile est
mihi respondēre; turpe vidētur mentīrī, perīculōsum vēra loquī.
nam iussū istīus tyrannī multī bonī damnātī sunt.
    audīvistīne umquam poētam Valerium Mārtiālem
recitantem? ego quidem recitātiōnibus eius saepe adsum; tū sī
30  eum audīveris, certē dēlectāberis. versūs eius semper ēlegantēs,
nōnnumquam scurrīlēs sunt. eum tamen ideō reprehendō, quod
Imperātōrem nimium adulātur.
    quandō rūre discēdēs, mī Lupe? quandō iterum tē in urbe
vidēbimus? cum prīmum ad urbem redieris, mē vīsitā, quaesō;
35  sī tē mox vīderō, valdē dēlectābor. valē.